Je zal het merken. ‘Nostalgie’ wordt een belangrijke marketingtool. Logisch ook, want onze bevolking (en dus consument) vergrijst. En wat is het motto van medioren en senioren ? Jawel : ‘Vroeger was het beter…’. De kans dat je hen gelukkig maakt met een vleugje nostalgie in uw winkel of uw communicatie is dan ook behoorlijk groot. Maar was het vroeger dan zoveel beter ? Wellicht niet, alleen hebben we allemaal wel de neiging om het verleden te romantiseren. Zaterdag genoot ik met mijn echtgenote van een prachtig dagje Brugge. Als een verliefd (eventjes kinderloos) koppeltje liepen we door de historische stad. Je kent dat wel, zo’n opperste staat van geluk en ontspanning. Weg van de dagelijkse sleur. In die roes verzeilden we in de Fnac waar mijn ogen vielen op de cd ‘Milk and Honey’ van John Lennon en Yoko Ono. Je moet weten… ik heb die plaat tijdens mijn ontluikende puberteit werkelijk grijs gedraaid. Het bekijken van de hoes bracht
me in een sfeer van gelukzalige nostalgie. Ik vertelde mijn vrouw over de mooie herinneringen aan die plaat, en die periode. Over de creativiteit van de songs. De zwoele doch breekbare stem van Yoko Ono… U voelt het al aankomen : we kochten de cd, en ik stond te popelen om mijn nostalgisch genot in de auto met mijn vrouw te delen. Man, man, man, … wat was dat een afgang. Wat een ontgoocheling! Het gekrijs van Yoko Ono was ronduit vals ! En mits een paar uitschieters waren de prestaties van John Lennon absoluut geen hoogvliegers. Het bewijs is geleverd : nostalgie is een valse raadgever… PS : gelukkig kocht ik zaterdag ook de Cello Suites van Bach in een sublieme uitvoering van Rostropovich. Met dank aan Daan Sandra voor de tip !
